یه بنده خدایی بود می گفت یه سلام مرحوم آیته الله بهجت (ره) به آقا امام حسین (ع) می داد و یه سلام هم ما پای ضریح می دیم.
شد حکایت دوستان و حرم شهدا و ما و حرم شهدا.
درددل دارم و درد دل من بسیار است کو، نیست ، کجا، محرم اسرار زیاد است.
این همه شاکی و قضات که عالم دارد دادگاهیست ، که عالم همگی بر دار است.
گفتند که دستت بکش و طالب او باش گفتم که بریدند کجا ، نیست ، که دار است.
مردم همه مفسر شده و مینگرندم گفتم که عالم کل اثمی شده و نیست که دار است.
قافیه ، وزن و همه ادوار شعاعر گونه شعر آسان کند و شاعرِ بیگانه بود بر دار است.
ما همه سعی و تلاشی بنمودیم اما آخر کار کسی هست ،که قربانی ما بر دار است.