بگذر از نِی من حکایت می کنم         

وز جدایی ها شکایت می کنم

ناله های نِی از آنِ نِی زن است 

ناله های من همه مالِ من است

شرحه شرحه سینه می خواهی اگر         

من خودم دارم مرو جای دگر

این منم که رشته هایم پنبه شد        

جمعه هایم ناگهان یکشنبه شد

چند ساعت ، ساعتم افتاد عقب         

پاک قاطی شد سحر با نصف شب

                                          « هادی خرسندی »

شعر طولانی بود و بقیش هم با مزاج من سازگار نبود.ولی انصافا

این همه تقدیر ، هی دم می زنیم

ناله از دل ناز و دلبر می زنیم

از تمام رازهای سر به مهر

گاه دم گاه باز دم ، میزنیم

حق معدوم است ما را پر نصیب

کفر گویم ، از خدا دم می زنیم

می (شراب)خوریم و مسکر و کفر  و...

 تا هوا پس دیده حرف از حق می زنیم

حرف حق تا خوش است و بر مزاج

 در دهان کلب  باشد هم ، می زنیم

تا بگویند بحث دین و زندگی است

از خدا تا حضرت خاتم  ، هم می زنیم

از علی گوییم و اخلاص عمل در نیتش

لیک ما شمریم ، از حر دم  می زنیم

از تو گوییم من فدای تو بشم ......

 لیک وقت موعد از ناراحتی ، دم می زنیم

از تو گوییم من فدای تو بشم ......

لیک داغ سینه را ، مرحم می زنیم

جان من قربان یک جنبش چشمان تو

گر قیامت شد تو را ، دم می زنیم.

 یا علی

قاسم محمدی