شب دنباله ی صدای نی ایست در فراسوی هیاهوی روز.

صدایی که ملایمتش تا خدای خویش کشاندتت و تو را چنان به اوج می رساند که فرشتگان مقربش بر حال تو غبطه خورند.

و آری شب راز است در دل این مذهب و راز را جز رمز نیست. و رمز را کاشفی تا گشایشی باشد و بخششی.

شب سکوت پر هیاهویی است نه از دسیبل که از نوای دل.

شب محرم اسرار و امیدان هویدا                 بنشین و بخوان،تویی وحیدا وفریدا

شب،نعتی است برای عارفان و سالکین کوی دوست.

وهر کس که در سر دری نام نوشت نتوانست که به آن دخول نماید چنان که تنها به تق تق کنانی دری گشوده نشود.

لیک در های اسمان حتی به نظری چند گشوده شده و تو را می خواند.

شب محرم دل اغیار است و بازی عاشقانه و زیرکانه عارفان در محضرحضرت ختمی مرتبت جل جلاله است که خویش را لابه گویان قریب درگه کنند که هر گام

که او نهد 2 گام وی نهد.

و چه بسیار  شب که محرم علی(ع) و اولادش بر حقش بود و چه راز ها که در دل شب نهفته و در دامان آل علی (ع) خفته.

تنها رفیق تو،جز امیر، کیست؟                      شب  گریه کن،برای امیر،چیست؟

 حتی یکی اثر ز مرقد زهرای مرضیه             شب گریه کن که امیر می گریست.

...............................

پی نوشت1-تعجب نکنید شعر ها غلط غلوطه سروده خودمه.

گویند سلام نام خداست و  دیگر گفتن هر حرفی جفاست چنانکه تقدم نام خداست.و سلام عشق جلال  نام خداست.

گویند که دل مال خداست که تا خداست همه ازآن خداست و چون همیشه خداست پس این دل مال خداسj.

چند سالی است که نه شعری گفتم نه قطعه ای و حتی نه داستان کوتاهی چرا که سرودن شعر و هنر دلی خواهد و جفاست به دلی که ازآن خداست

شهری و هنری بیهوده.

لیک امروز دگر قصد خویش بر آتش ققنوسی دل سوختم و شعری هر از چند بیهوده سرودم.

امده ام تا به خدای خویش بگویم که جلال جمال تو را می سرایم و همین توان من است بس.

هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید.....

                                           عزا مادر

تن پوش سیاه خویش را پوشیدم            فریاد و فغان و اه را نوشیدم

در سال عزای مادرم زهرا جان              سال فرج از خدای خود پرسیدم

                                       غم غریب

ای شهر گریه کن که حسن غریب شد              حسین بر دار نیزه به مادر قریب شد

زینب عزای غم یاران گرفته است                      حیدر برای عزای قریب،بی رقیب شد

                                     قدم های ثانیه

 ای ثانیه تو عجب دیر می روی                     سردار ساعت و ،ثانیه چه پیر می روی

قلبم دگر مث ساعت نمی زند                    فردا بهانه و ، تو چرا دیر می روی

                                             نمی شود

خواهم تو را صدا زنم اما نمی شود              مستم،برای تو ام، اما نمی شود

گفتم غزل تو چه مستی در این قفس         گفتا نمی شود که نمی شود که نمی شود

                                               میشود

گفتم خدا چه میشود،اری که می شود.          کاری شود که میشود، اری که می شود

در خواب خویش ندیدم اما،چه میشود         کاری کنی که می شود،اری که میشود.

......................................

پی نوشت1-من عاشق نثر های قدیمی یا معاصر هستم.جلال و نثر جدید امیر خوانی چرا که نثرشان زنده است.البته کلیله و دمنه و رمان های کوتاه

پی نوشت 2-بعد از 4 سال دانشگاه تازه شروع کردم به شعر البت قبل از دانشگاه توی کانون ادبی شهر مون.مدت کوتاهی.