به نام او.

ذاتش عشق است و کلمه تنها ظرفی است برای تجسم عقلی است ناقص که این خردعقل ، گاهی که در پی طریقت بازی گوشی است در گرداب این ظرف مغروق می گردد.

و او ذاتش بی نهایت است و اگر هبوطی است برای عقلی است ناقص که دریابد همین اندک صفت هم بر او سنگینی می کند.

عشق ازلی است و بوده است.کندوکاو در آغاز خلقتش تنها غریق شدن دریای اوست و سرگردانی بیش نیست که گاه به بیراهه و انکارش می شود..

تا او بوده عشق هم بوده و تا او هست که هست عشق مستدام.

او خود عشق است و عشق خود اوست و این دو یکی است که منفک کردن در این مقوله راه نیابد.

معشوق اگر لطافتی نشان دهد و یال و کوپال ظرفش را مسرور است خود غافل از آن است که خود معتبر است به عشق.

معشوق اگر دلبری کند و ظرف بشکند و دامن عقل عاشق را برباید همه از موجز سرایی عشق بوده وبس گرنه معشوق حتی در کلمه هم اگر عشق نباشد چون مو بیشتر نیست و این از اعجاز عشق که مویی را چنان پرواز می دهد که عاشقان گمنام اویند. و عاشق که به دنبال معشوق گریبان دریده می رود غافل از آن که عشق اصل است و معشوق تلنگر.

عاشق اگر مفهوم عشق را دریابد در میابد که عشق تنها گوشه ای از خود را در معشوق نشانده تا خویشتن را که درک کردن مشکل است به او نشان دهد.

و این تنها مویی است از راز عشق که معشوق می شود و عالم جان ها را به اتش می کشد

الله الله الله الله الله الله

//////////

شارژ لب تاپم داره تموم میشه .تا همین حد تونستم بنویسم.یا علی